Hun olan Attila (434-453 CE), kurduğu Hunlar ve Hunnic İmparatorluğun hükümdarı olarak bilinen göçebe halkın lideri idi. Adı “Küçük Baba” anlamına gelir ve bazı tarihçilere göre doğum adı olamaz, “katılımı konusunda bir sevgi ve saygı dönemi verilebilir” (Man, 159). Bu isim, düşmanları arasında terör ve ordularının süpürdüğü bölgelerin genel halkı ile eş anlamlıydı. Attila’nın Germania bölgelerine yaptıkları saldırılar, Batı Roma İmparatorluğu sınırları boyunca nüfusu artırdı ve CE’nin 5. yüzyıl sonlarında çöküşüne katkıda bulundu. Özellikle Visigoth’ların akını ve Roma’ya karşı daha sonraki isyanı, Roma’nın düşüşüne önemli katkı sağladığı düşünülüyor. 378’de Adrianopol Savaşı’nda Romalılar üzerindeki Visigoth zaferi, Roma ordusunun hiçbir zaman tam anlamıyla iyileşmediği bir olaydı. Üstelik bu zafer, Hunları, Roma topraklarında yağma konusunda Visigoth’a (eski düşmanları) katılmaya teşvik etti. Roma’nın belirgin zayıflığı, Attilayı bir kez Hunlar’ın lideri haline getirdiğinde, sonuçlardan korkmadan antlaşmaları (Margus Antlaşması gibi) sonuçlandıracak ve Roma şehirlerini ve kasabalarını geniş çaplı imha etmesini teşvik etti. Roma ordusunun artık eskiden olduğu kadar yenilmez bir savaş gücü olmadığı net bir şekilde ortaya koyarak, çoğunlukla az ya da hiç direnç göstermedi.
Attila’nın, çoğunlukla Alanlar, Alemanni ve Ostrogoths gibi farklı kabilelerden oluşan geniş bir savaşçı ordusuna komuta etme kabiliyeti, Roman olmayan birliklerini kontrol altında tutmakta zorlanan Roman generalleri (en açık şekilde Romalı general Litorius’un Hun müttefiklerinin geçtikleri bölgelere baskın yapmasını engelleyemeyen 439 CE’de Gotlara karşı yürüttüğü kampanyada görüldü). Attila parlak bir atçı ve askeri liderdi, komuta sahibi bir varlığa sahipti ve bireysel kişilik gücü sayesinde imparatorluğunu bir arada tutuyordu. O, Hunları en çok zamanın en etkili mücadele gücü haline getirmekle kalmamış, aynı zamanda ondan daha kısa bir sürede neredeyse hiçbir şeyden muazzam bir imparatorluk inşa etmiştir. Eninde sonunda, bu imparatorluk, orta Asya’dan günümüz Fransa’sına kadar ve aşağı Tuna Vadisi boyunca gerildi. CE 453’te öldükten sonra oğulları imparatorluğunu birlikte tutmaya çalıştı ancak başarısız oldu ve CE 469’da parçalandı.
Attila’nın doğum yeri ve yeri bilinmiyor. Tarihçi Peter Heather şunları yazıyor: Hunların cehaleti şaşırtıcı. Hangi dilden konuştuğu belli değil. Sahip olduğumuz dilsel kanıtların çoğu, Attila zamanından itibaren, kişisel isimler şeklinde – Hun rütbeli hükümdarlar ve köleleri şeklinde geliyor. Fakat o zamana kadar, Germen Hunnic İmparatorluğun asil frangosuydu ve kaydedilen isimlerden birçoğu kesinlikle ya da muhtemelen Germendir. İran, Türk ve Fin-Ugrian (daha sonraki Magyarlar gibi) hepsinin savunucuları [Hunların dili için] sahiplerdi, ama gerçek şu ki Hunların hangi dilde konuştuğunu bilmiyoruz ve muhtemelen asla yapmayacağız. Huni göçünün motivasyonları ve formları için elimizdeki doğrudan kanıt eşit derecede sınırlıdır. Ammianus’a göre, ‘Kötülüğün kökeni ve çekirdeği: Donmuş okyanusun yakınında Azofik Deniz’in ötesinde yaşayan ve oldukça anormal derecede vahşi olan Avların halkı’ açıklayacak hiçbir şey yoktu. Çok şiddetli davranıyorlardı, çünkü insanlara vuruyorlardı. Huni vahşetine benzer görüntüler diğer kaynaklarda da bulunmaktadır (209). Günümüzde annesinin adı bazen Hungysung Vladdysurf olarak verilse de, adı aslında bilinmiyor ve bu isim yeni bir imalat olarak düşünülüyor. Babasının adı Mundzuk, amcası Rugila (Rua ve Ruga olarak da bilinir) Hunların kralıdır. Genç bir adam olan Attila ve ağabeyi Bleda (ayrıca Buda olarak da bilinir), okçuluk, atların nasıl idare edileceği ve bakımı ve nasıl savaşılacağı öğretildi. Onlara Romalılar ve Gotlar’la iş yapmalarını sağlamak için Latince ve Gotik öğretildi. Bununla birlikte, tarihçiler Attila’nın ilk yıllarına ilişkin kesinlik ile ne kadar çok şey söylenebilecekleri konusunda ikiye bölünmüşlerdir ve bazıları (John Man gibi), onun doğum tarihinin bile değil, ilk hayatının hiçbir şeyinin bilinmediğini iddia etmektedir ve kendisine göre hiçbir şey çıkarılmamalıdır Daha sonraki başarılar.
