Batı Roma İmparatorluğu, daha sonra Roma İmparatorluğu’nun Kutsal Roma İmparatorluğu olarak bilinen Roma İmparatorluğunun batı parçasıydı. MS 285 yılına gelindiğinde, Roma İmparatorluğu o kadar geniş büyümüş ki, Roma’nın orta kesimindeki tüm illeri yönetmek artık mümkün değildir. İmparator Diocletian imparatorluğu Bizans’tan (daha sonra Konstantinopol) yönetilen Doğu İmparatorluğu ve Roma’dan yönetilen Batı İmparatorluğu ile ikiye bölüyordu. Zaman zaman Doğu İmparatorluğu Latince yerine Yunanca kabul edecek ve geleneksel Roma İmparatorluğu karakterinin çoğunu kaybedecek olsa da, her iki kesim de eşit derecede “Roma İmparatorluğu” olarak biliniyordu.
imparatorluğun dağılması Imparatorluğun iki yarısı İmparator Theodosius I’in (379 – 395 CE) saltanatına kadar eşit olarak gelişmeye devam ettiler, iç ve dış güçler iki yarımı birbirinden ayırmak için kendilerini harekete geçirdi. Bu güçler bunlarla sınırlı olmamak kaydıyla aşağıdakileri kapsıyordu: Hıristiyanlığı yaymak ve pagan uygulamalarını ortadan kaldırmak için Theodosius’un aşırı gayreti; Egemen sınıfın yolsuzluğu; Germen kabilelerinin istilaları; Ve sınırların ve kaynakların aşırı uzatılması. 376-382 CE Gotik Savaşı savaşlar Doğu İmparatorluğu’ndan gelen kuvvetler tarafından düzenli olarak sürdürülse bile Batı İmparatorluğu’nu ciddi biçimde zayıflatmıştır. 378 yılında Adrianople Savaşı’nda Doğu İmparatoru Valens, Goth’ların Fritigranı tarafından yenildi ve birçok tarihçi, bunun Roma İmparatorluğu’nun başlangıcına işaret ettiğini kabul ediyor. Bununla birlikte, güç ve prestijdeki istikrarlı bir düşüş, Adrianopolis’de Roma yenilgisinden önce sürmekte ve diğer tarihçiler, bunun, son Romalı İmparator Romulus Augustus’un, 4 Haziran 476 CE tarihinde Alman kral Odoacer tarafından görevden alınmasıyla sonuçlandığını iddia etmektedirler. , Adrianople’den önce. Tarihçi Guy Halsall imparatorluğun sona ermesi ile ilgili şunları yazıyor: Herkesin en ironik şeyinde, önümüzdeki yüzyıl boyunca, aslında ölümü sağlamaya çalışan tek bir figürün tanımlanması neredeyse imkansızdır. İmparatorluğu yıkmaya yönelik tüm kararlı eylemler, dördüncü yüzyılda var olan türden emperyal yapılar içinde kendileri için daha iyi bir konum yaratmaya çalışan insanlar tarafından gerçekleştirildi. Ünlü bir sözde Andre Piganiol, “Roma uygarlığının doğal bir ölümle ölmediğini; Suikaste kurban gitti. ” Ne Amerikalılar doğru görünmüyor. Roma İmparatorluğu öldürülmedi ve doğal bir ölümle sonuçlanmadı; Kazara intihar etti (283). İtalya Krallığı 476 CE, Batı Roma İmparatorluğu’nun sona ermesi için geleneksel olarak kabul edilmiş bir tarih iken, bu varlık, resmi olarak zaten sadece İmparator Julius Nepos tarafından iptal edilen Odoacer’in yönetimi altında devam etti. Oğlu Romulus Augustulus’u tahta yerleştiren general Orestes). Bu nedenle, 480 CE’de Julius Nepos’a suikaste uğramak için Roma İmparatorluğu’nun sonuna tarihlenen diğer tarihçiler ve akademisyenler var. Nepos’un ölümünden sonra Odoacer, Dalmaçya bölgesini imparatorluğun doğu imparatoru Zeno’ya ait kendi topraklarında ilhak etmiştir. Zeno, yetkisini Odoacer’e bırakmıştır. Zeno’nun görüşüne göre, Odoacer çok fazla bağımsız otoriteyle hareket etti ve önemli bir tehdit oluşturmaya başladı. Odoacer, Zeno’nun rakibi General Illus’u isyana desteklediği zaman şüpheleri doğrulandı. Zeno, Illusman’ı yenmek için Gotik lider Theodosius’u çalıştı ancak Theodosius, Zeno ve Konstantinopolis üzerindeki korkunç ordusunu değiştirdi. Halsall, “Goth’lar İstanbul’u tezyin etti ve Balkanlar’ı perişan etti ancak başkenti alamadı. Zeno kentin ünlü üçlü duvar sıralamasının arkasında kalırken, kentin topraklarını tamamen kendi bölgelerinden sürmek mümkün değildi. Her iki partide de bulundu ve Theodoric’in Ostrogoth’larının İtalya’ya taşınması ve “zorbalı Odoacer” i ele geçirmesi bulundu (287). Theodoric 488 yılında ordu başında İtalya’yı işgal etti ve önümüzdeki dört yıl boyunca bölgedeki Odoacer güçleriyle savaştı. Sonunda, Odoacer ve Theodoric’in birlikte egemenlik kuracakları Ravenna Piskoposu John tarafından bir uzlaşmaya vaat edildi ancak Theodoric, Odoacer’ı öldürmek ve krallık için kendisinin hak iddia ettiği 493 CE’deki düşmanlıkları kutlamak için bayramda. Odoacer’den Theodoric’e kadar, Batı Roma İmparatorluğu, tamamen Germen veya Frank egemenliğinin kontrolü altındaki İtalya Krallığı oldu.
