Theodosius genel Flavius Aspar’ı Attila ve Bleda ile pazarlık yapmaya çalışmak üzere gönderdi, ancak bu hiçbir yararı olmadı. Attila Aspar’a yakın zamanda rahatsız olan mezarlarını gösterdi, fakat mezarlarına, mezarlarına kimin rahatsız ettiğini veya onlardan alınmış olabileceğini söylemenin yolu yoktu. Aspar, suç ispatlanmadan piskopos’u Hunlar’a çevirmeyi reddetti ve daha da ileri bir biçimde, Atlıla ve Bleda’dan Roma topraklarında saklanan Hun mültecileri hakkında hiçbir bilgiye sahip olmadığını iddia etti. Hunlar ısrar etti, Aspar buna uymadı ve müzakereler bir çıkmaza vardı. Aspar, Konstantinopolis’e bu gelişmeleri Theodosius’a bildirmek üzere döndü ancak Hun tehdidi tehdidi altında olduğunu hissetmemiş görünüyor. Söz konusu mülteciler, Attila’nın yönetiminden kaçmış Hunlar’dı ve ona karşı isyan başlatmak için geri dönmek isteyen kimselerdi. Sonuçta, Roma topraklarında yaşayan bir sürü mülteci vardı (daha sonra teslim edilecekti) ve piskopos Attila, büyük ihtimalle mezarları soymak istedi ve Margus şehrine Hunlar’a ihanet etti. Oldu, Aspar onu ve mültecileri ilk etapta teslim etseydi daha iyi olurdu.
Ancak bunu yapmadı ve anlaşmanın bozulduğunu düşünerek, Attila savaş için harekete geçti. Aspar, 441 CE yazında Konstantinopolis’e doğru yola çıktığında, Attila ve Bleda, ordularını sınır bölgelerine sürdü ve Illyricum ili şehirlerini çok karlı Roma ticaret merkezleri olan yerlerden attı. Ardından Margus Antlaşması’nı o şehre binerek ve onları yok ettiler (kapıyı açan piskoposun yardımıyla). II. Theodosius (401-450 CE) daha sonra antlaşmayı bozduğunu ilan etti ve Hun rampajını durdurmak için ordularını illerden geri çağırdı. Attila ve Bleda, Roman şehirlerini İstanbul’un Roma başkentinden 20 mil uzakta kalacak şekilde işgal edip yok eden tam ölçekli bir istila ile karşılık verdi. İmparator Konstantin Büyükşehir’in doğduğu Naissos şehri yıkılmış ve yüz yıldan sonra yeniden inşa edilmeyecektir. Hunlar, Roma ordusunda hizmet ettikleri zamanlardan kuşatma savaşı hakkında çok şey öğrenmişler ve bu bilgileri kullanmayı, kelimenin tam anlamıyla Naissus gibi tüm şehirleri haritadan silmelerini sağlamıştır. Saldırıları daha başarılıydı çünkü tamamen beklenmedik bir durumdu. Theodosius II, Hunlar’ın aksini öne süren herhangi bir konseyi dinlemeyi reddeden antlaşmayı sürdüreceğinden çok emin olmuştu. Lanning bu konuda şu yazılı yazıları yazdı:
Attila ve kardeşi, az ve barış anlaşmalarını daha da değerlendiler. Tahta geçtikten hemen sonra, Hun’a Roma’ya ve yolda duran diğerlerine karşı saldırı düzenlediler. Hunlar, önümüzdeki on yıl boyunca bugün Macaristan, Yunanistan, İspanya ve İtalya’yı içeren bir bölge işgal etti. Attila yakalanan zenginlikleri vatanına geri gönderdi ve askerler kendi ordusuna çekildi ve sık sık taşkın kasabalarını yaktı ve sivil sakinlerini öldürdü. Savaş Hunlar için kârlı çıktı, ancak servet görünüşe göre onların tek amacı değildi. Attila ve ordusu gerçekten savaştan zevk alıyor gibiydi, askeri hayatın zorlamaları ve ödülleri, çiftçilik veya hayvan yetiştirmeye katılmaktan daha cazipti (61).
II. Theodosius, mağlup olduğunu ancak toplam yenilgiyi kabullenmek istemediğini fark ederek şartları istedi; Roma’nın toplamı, Hunların daha fazla imhadan kurtarmak için ödemek zorunda kaldığı oran üç kattan fazlaydı. Tarihçi Will Durant, “Doğu İmparatorluğun II. Theodosius ve Batı’nın 3. Valentinanı, ona barış için bir rüşvet olarak haraç ödeniyordu ve bir müşterinin kralının verdiği hizmetler için ödemeler yaparak halkları arasında kılığında” (39) dedi. Tuna saldırısı sonrasında, Attila ve Bleda, birliklerini, Büyük Macar Ovası’na geri götürdü; burada, Bleda daha sonra tarihi kayıttan yok oluyor. Kelly “saldırıdan üç yıl sonra” Hunların kralı Bleda, kardeşi Attila’nın arazilerinin bir sonucu olarak suikasta uğradı “yazan Priscus” en güvenilir Roman hesabı “diyor (129). Diğer bilim adamları, Bleda’nın kampanya ile öldürülmüş olabileceğini ancak 445 yılında Attila’nın Hunların ve Avrupa’daki en güçlü askeri komutanın tek lideri olarak öldüğünü iddia ettiler.
